Υποβοηθουμένη Αναπαραγωγή

Η αδυναμία σύλληψης έπειτα από 1 χρόνο προσπάθειας για τεκνοποίηση με συχνές επαφές χωρίς αντισυλληπτική μέθοδο (WHO 2009) ονομάζεται Υπογονιμότητα.

Διακρίνεται :

Α)σε πρωτοπαθή ( χωρίς ιστορικό προηγούμενης σύλληψης)

Β)σε δευτεροπαθή ( έπειτα από τουλάχιστον μία αυτόματη σύλληψη)

Η υπογονιμότητα είναι συχνή και αφορά στο 10-15% των ζευγαριών αναπαραγωγικής ηλικίας.

Συνήθως αφού ολοκληρωθεί ένας χρόνος προσπαθειών για τεκνοποίηση ξεκινάει η διερεύνηση του υπογόνιμου ζευγαριού. Η χρονική αυτή περίοδος βέβαια δεν είναι απόλυτη και εξαρτάται από το ατομικό ιστορικό του ζευγαριού, την ηλικία και τις ιδιαίτερες συνθήκες που μπορεί να υπάρχουν.

Θεραπείες Υπογονιμότητας:

• IVF (In vitro Fertilization)
• Έλεγχος ωορρηξίας
• Σπερματέγχυση